آزمون غیبت

آزمایش های دینی برای ایمان آورندگان در همه زمان ها، قانون الهی است*(احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا امنا وهم لا یفتنون)* اما این قانون، در روزگار غیبت به دو جهت مورد تاکید است:

1. آن که امام از نظرها پنهان است و منتظران، منتظر ظهور اویند و چون این امر به درازا می کشد، افکار و دعوت های باطل، در میان مسلمانان پدید می آید و گروهی گمراه می شوند.

2.در این دوران، شرایطی به وجود می آید و اوضاعی بر جوامع حاکم می شود که نگاه داشتن دین، بسیار دشوار می شود. بیشتر مردمان، بر انگیزه های گوناگون، ایمان دینی خویش را در زندگی از دست می دهند ودینداری را کنار می نهند.

امام رضا علیه السلام درباره آزمایش دوران غبیت می فرماید: « آن چه گردن های خود را به جانبش دراز کرده اید [ تشکیل حکومت آ? محمد علیهم السلام ] اتفاق نمی افتد، تا اینکه مشخص شوید و امتحان گردید وباقی نمی ماند از شما مگر اندکی ».

اما مهمترین انگیزه ای که سبب می گردد در دوران غیبت، دینداری با آزمایش های اعتقادی و علمی بسیار رو به رو گردند، عبارتنداز: گسترش زمینه های ناباوری، افزایش انگیزه های انحراف وگریز از دین، ستیزه جویی ها با دینداری.

پس قانون آزمایش و غربال شدن مؤمنان، در ظرف زمانی غیبت که گمراهی ها و ستم ها هجوم می آورند، در شکوفا شدن حق جویی وخلاصی دینی دینداران و شایستگی برای حضور در جهای فراگیر و سخت در رکاب حضرت مهدی علیه السلام نقشی اساسی و زیربنایی دارد.

 به فرموده پیامبر صلی الله علیه واله، چشم به راه فرج داشتن، همراه با صبر و استقامت، عبادت است.